Pierwsze wzmianki o istnieniu zorganizowanej służby zdrowia w Sławnie pochodzą z XV wieku. W dokumentach mówi się, że na obrzeżu miasta od strony słupskiej utworzono hospicjum i ochronkę. Trudno dziś nie mając wglądu do dokumentacji źródłowej ustalać ich lokalizację. Mniemać należy, że istniała ciągłość funkcjonowania tych placówek do wieku XIX kiedy to zbudowano szpital i dom pomocy na miejscu dziś funkcjonującego Szpitala Powiatowego w Sławnie. Budynek chirurgii i ortopedii zbudowano około 1870 roku. Na przełomie XIX i XX wieku zbudowano okazały budynek domu opiekuńczego (dom starców) oraz budynek zaplecza (dziś oddział pediatrii). Bieg czasu, dwie wojny światowe zmieniały funkcje i przeznaczenie obiektów. Pewnym jest jednak, że zaraz po przejściu zawieruchy wojennej w marcu 1945 roku Szpital pełnił nadal dotychczasową funkcję. Pierwsze miesiące po wyzwoleniu to pełna jurysdykcja „sowiecka”. Wokół zamieszkiwali niemieccy autochtoni. Personel szpitala choć nieliczny był również niemiecki. W powiecie szalała epidemia duru brzusznego. Setki chorych zajmowało budynki obok Szpitala. Śmiertelność z braku lekarstw i środków medycznych był bardzo duża. Umierali pacjenci i niemiecki personel Szpitala.

W takiej sytuacji 15 lipca 1945 roku z nominacji Wojewody Gdańskiego przybywa do Sławna dr medycyny Zygmunt Siedlecki, by objąć stanowisko Dyrektora Szpitala Powiatowego w Sławnie. Energicznie wprowadza „swoje porządki”. Pozyskuje 60 hektarowe gospodarstwo rolne z inwentarzem i maszynami rolniczymi. Prowadzi hodowlę i uprawę zbóż. Poprawia aprowizację. Opanowuje epidemię duru brzusznego. Za jego staraniem przybywają dalsi medycy. W połowie 1946 roku sprowadza z Krakowa pielęgniarki – siostry zakonne. Obejmują one fachową opieką chorych, zabezpieczają obsadę kuchni, pralni i komórek administracyjnych. W połowie 1947 roku organizuje Oddział Wewnętrzny. Pozyskuje pierwszy ambulans sanitarny.

U schyłku 1947 roku Szpital jest dobrze zorganizowany, ma już podstawową kadrę medyczną i liczy ponad 150 stałych łóżek. Przybywają studenci medycyny. Zjeżdżają ze świata dalsi lekarze. Szpital się rozwija. W 1952 roku emigrują do Niemiec mieszkańcy Domu Starców. Obiekt stosunkowo dobrze utrzymany staje się nową siedzibą Oddziału Wewnętrznego. Powstaje Oddział Dziecięcy i w chwilę później Oddział Położniczo-Ginekologiczny. Szpital przejmuje dalsze obiekty na terenie Sławna, gdzie lokuje swoje agendy. Na ulicy Mielczarskiego funkcjonuje Przychodnia Ogólna (specjalistka, stomatologia). Na Pułku Ułanów 1 – Przychodnia Przeciwgruźlicza, na ulicy Wojska Polskiego Pogotowie Ratunkowe i Poradnia Chirurgiczna. W struktury Szpitala zostają włączone Wiejskie Ośrodki Zdrowia.

W latach siedemdziesiątych zostaje utworzony Międzywojewódzki Oddział Reumatologii oraz Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Stworzono zaplecze diagnostyczne, doposażono oddziały w specjalistyczną aparaturę medyczną. Po zmianach administracyjnych w 1975 roku zginęła nazwa Szpital Powiatowy. Do końca 1998 roku funkcjonował budżetowy Zespół Opieki Zdrowotnej. Uzyskanie statusu Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej zbiegło się w czasie z następną reformą administracji.

Od 1 stycznia 1999 roku SPZOZ został przejęty przez samorząd wojewódzki i jako „marszałkowski” szpital o 10 profilach przeżywał swój rozkwit. Wejście Kas Chorych zmieniło zasady funkcjonowania placówek służby zdrowia. Kontraktowanie świadczeń, procedury medyczne, wyceny punktowe poszczególnych procedur, wpłynęły wyraźnie na efekty ekonomiczne. Oczekiwany rozkwit szpitali jednak nie nastąpił. Teza, że „pieniądze pójdą za pacjentem” okazała się fikcją. Limity świadczeń ograniczają przychody, procedury medyczne są niedoszacowane, odstąpiono od finansowania całodobowej gotowości szpitalnej i pogotowia ratunkowego. W krótkim czasie szpitale zaczęły się zadłużać. W takiej to sytuacji, gdy zadłużenie SPZOZ sięgnęło kwoty 7 mln zł zdecydowano o restrukturyzacji szpitalnictwa w powiecie. W stan likwidacji postawiono „marszałkowski” SPZOZ w Sławnie i „powiatowy” ZOZ w Darłowie. Utworzono nowy podmiot wracając do nazwy Szpital Powiatowy, który przejął zadania obu likwidowanych placówek, zagospodarował ich sprzęt i zatrudnił większość kadry dotychczas pracującej w likwidowanych zakładach. W otoczeniu Szpitala powstało wiele zakładów niepublicznych, których domeną jest podstawowa opieka i ambulatoryjna opieka specjalistyczna.

W strukturze Szpitala Powiatowego funkcjonują następujące Oddziały szpitalne:

• Ginekologiczno – Położniczy
• Chirurgiczno -Ortopedyczny
• Chorób Wewnętrznych
• Dziecięco – Noworodkowy
• Intensywnej Opieki Medycznej i Anestezjologii
• Reumatologii i Rehabilitacji Leczniczej

Diagnostykę zabezpiecza Laboratorium Analityczne, Pracownia Mikrobiologii oraz pracownie diagnostyki obrazowej: RTG i USG, Endoskopii. W strukturze Szpitala funkcjonuje ponadto:  rehabilitacja medyczna z pracowniami fizyko- i kinezyterapeutycznymi, dział podstawowej opieki zdrowotnej oraz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, transport sanitarny.

Równolegle, konsekwentnie realizowano Program Dostosowania Szpitala do wymagań sanitarno – technicznych. Wykonano remonty kapitalne budynków reumatologii, chirurgii i ortopedii, poradni specjalistycznych, pracowni endoskopowej oraz pracowni Laboratorium Diagnostycznego szpitala. Dobudowano dźwigi towarowo-osobowe do budynków wielokondygnacyjnych znosząc bariery dla osób niepełnosprawnych. Unowocześniono zasoby aparatury diagnostycznej i sprzętu medycznego.  Działania te realizowane są w dalszym ciągu.